A piece for Rollerblade Scheveningen; the skatestore that provided me with my wheels for the journey. Check out their awesome shop (Adventure-hint: a Fatstep!)
Na Nederland doorkruist te hebben op inline skates zoek ik een grotere uitdaging, en die vind ik in de gehele lengte van Engeland en Schotland; van Land’s End naar John ‘O Groats, 1600 kilometer op inline skates. Naar mijn idee was de voorbereiding goed; drie maal per week trainen met 15 kilo op mijn rug, goede skates aanschaffen en gaan.
Die avond lig ik in de wijde heuvels van Schotland en hoor de bronstige edelherten vlak bij me brullen. Af en toe hoor ik geweien tegen elkaar kletteren, en in mijn hoofd zijn deze bloeddorstige beesten op zoek naar mals mensenvlees. Om hun bloeddorst te vermijden heb ik mijn tentje binnen de muren van een oude begraafplaats gezet. Waarschijnlijk lig ik een meter boven een grafkist, maar ik voel me hier een heel stuk veiliger dan buiten de bouwvallige muurtjes van het desolate kerkhof. Eindelijk vallen mijn ogen dicht en denk ik aan het begin van de reis.
Sinds ik van Land’s End in Engeland vertrokken ben, stuntel ik langzaam richting het oosten. Zo voelt het ook echt: als gestuntel. Maar ik blijf skaten. Totdat ik de eerste afdaling ontmoet. De wegen in west Engeland hebben speciale bermen, ze noemen ze “Cornish Hedges”. Stenen muurtjes begroeid met bramenstruiken en brandnetels. Terwijl de auto’s langs me vliegen, ga ik steeds sneller en sneller de afdaling af. Ik probeer te remmen, maar dit lukt nauwelijks. De enige optie die ik heb, is om me te laten vallen en de befaamde hedges van dichtbij te zien. Hierna besluit ik de afdalingen lopend af te leggen.
Het is niet makkelijk. Veertig tot vijftig procent loop ik. Als ik loop, merk ik dat ik het naar mijn zin heb. Geen pijn aan mijn enkels, voor afdalingen hoef ik niet bang te zijn en de kwaliteit van de wegen maakt minder uit waardoor ik me niet 200% hoef te focussen op wat komen gaat. Als ik op de wielen sta, verandert mijn houding. Proberen kilometers te maken en opletten. Meestal houd het na een uur of twee a drie op en ben ik weer blij als ik loop. Dit werkt niet. Er moet een nieuw plan komen.
Lopen, en waar ik kan, skaten. In het midden van Engeland is het vlak en zijn de wegen beter. Maar voor nu moet ik kilometers inhalen, wil ik over vier weken in Schotland zijn. Moet ik een fiets zien te regelen voor de kilometers? Als ik ’s avonds in de tentje lig en over de landerijen kijk, spoken deze vragen door mijn hoofd. Houd ik koste was het kost vast aan mijn plan, of stel ik het bij en maak ik de reis af op een andere manier? Soms gaan dingen vanzelf.
Ik ontmoet mensen die mij savonds uitnodigen om te blijven slapen. Daarnaast wordt mij een fiets aangeboden die ik aanneem. Maar hoe zit het dan met mijn integriteit? Ik heb iedereen verteld dat ik een heroïsche toch op skates ga doen, en nu het puntje bij paaltje komt, maak ik het mezelf er makkelijk van af, ik pak mijn oude, veilige manier van reizen weer op; met een fiets. Maar als ik dan mijn dagboek weer teruglees en lees hoe bang ik eerder was om onder een auto terecht te komen, of gewond te raken tijdens een ongecontroleerde afdaling weet ik dat ik een goede keuze heb gemaakt.
Vijf weken fiets ik alleen en richting Edinburgh waar ik “Adventure” Henk ontmoet om samen een week mee door Schotland te rollen. Hij op een longboard en ik op de fiets. Eindelijk hoef ik niet meer met mezelf te praten. Alleen reizen is erg goed voor je, je leert met jezelf omgaan en om keuzes te maken. Je leert op jezelf te vertrouwen. Maar toch is het ook leuk om samen te reizen; de avonden zijn gezelliger met zijn tweeën dan alleen ik en mijn fiets, die nooit iets terug zegt. De laatste avond samen horen we herten brullen. Dit is een voorbode van wat komen gaat, maar dat weet ik dan nog niet.
De fiets heb ik achter gelaten, voor een volgende avonturier. De sleuteltjes heb ik ondertussen opgestuurd naar Glasgow, waar een Deense jongen wacht op de tweewieler, om deze naar Ierland te fietsen. Zo kan ik de goedheid die mij gegeven is, doorgeven aan iemand anders. Mocht je zelf nog een uitdaging zoeken, van Land’s End naar John ‘O Groats is een avontuur voor iedere inline skater. Zorg alleen wel dat je over goede remtechnieken beschikt!
Voor wat gedetailleerde verslagen over deze reis en andere toffe reisdingen kun je altijd mijn Facebookpage liken!